Neidan - Neidan
Rozwój nieśmiertelnego zarodka w dolnym
dantian kultywatora taoistycznego.
Neidan lub wewnętrzna alchemia ( uproszczony chiński :內丹术; tradycyjny chiński :內丹術; pinyin : nèidān shù ), to szereg ezoterycznych doktryn oraz fizycznych, umysłowych i duchowych praktyk, które inicjowani taoiści stosują do przedłużania życia i tworzenia nieśmiertelne ciało duchowe, które przetrwa po śmierci (Skar i Pregadio 2000, 464). Wiadomo również Jindan (金丹„złoty eliksiru”), teorii Kombajny alchemy wewnętrzne pochodzące od alchemii zewnętrznej ( waidan 外丹) współzależne cosmology (w tym na pięć etapów ), przy czym symbole w Yijing i teorii medycznych , z technikami daoist medytacja , gimnastyka daoyin i higiena seksualna (Baldrian-Hussein 2008, 762). W neidan ludzkie ciało staje się kocioł (lub „ding” ), w którym Trzy Skarby z Jing ( „Essence”), Qi ( „Oddech”) i Shen ( „ducha”) są hodowane w celu poprawy fizycznego, emocjonalnego i zdrowie psychiczne, a ostatecznie powrót do pierwotnej jedności Tao , czyli stanie się Nieśmiertelnym . Uważa się, że Xiuzhen Tu jest taką mapą upraw. W Chinach jest to ważna forma praktyki dla większości szkół taoizmu . TerminologiaChiński związek nèidān łączy popularne słowo nèi 內oznaczające „wewnątrz; wewnętrzne; wewnętrzne” z dān 丹„cynober; cynober; eliksir; alchemia”. Przeciwieństwo z nei jest wai 外„na zewnątrz, na zewnątrz, zewnętrzne” i neidan „wewnętrzną eliksir / alchemia” został wymyślony z wcześniej uzupełniającym perspektywie wàidān 外丹„zewnętrzny eliksir / alchemii”. Chińskie teksty alchemiczne i źródła zwykle nazywamy neidan Jindan DAO 金丹道lub Way of Golden Elixir. We współczesnym standardzie chińskim termin nèidān shù 內丹術(z術„sztuka; umiejętności; technika; metoda”) odnosi się ogólnie do wewnętrznych praktyk alchemicznych. Data najwcześniejszego użycia terminu neidan jest niepewna. 內丹 lub neidan został wymieniony przez Xu Xun许逊in dynastię Jin (266-420) , ale z drugiej strony Arthur Waley zaproponował, że został po raz pierwszy odnotowany w 559 ślubowaniu złożonym przez buddyjskiego patriarchę Tiantai Nanyue Huisi modlił się o pomyślne przygotowanie eliksiru, który utrzymałby go przy życiu do przybycia Maitreyi (1930: 14). Wielu uczonych zgodziło się z tym, w tym Joseph Needham i Lu Gwei-djen, który przetłumaczył przyrzeczenie Huisi, by żyć jako asceta w górach:
Inni uważali, że neidan po raz pierwszy pojawił się w biografiach Deng Yuzhi鄧郁之(fl. 483-493) i Su Yuanming蘇元明(fl. ok. 600). Jednak autentyczność odpowiednich fragmentów tych „pseudohistorycznych źródeł” jest wątpliwa (Baldrian-Hussein 1989: 164–171). Termin neidan był rzadko używany w późnej dynastii Tang (618–907) i okresie Pięciu dynastii (907–960), a rozpowszechnił się dopiero na początku dynastii Song (960–1279), kiedy neidan przekształcił się w złożony system zarówno w aspekcie teoretycznym, jak i praktycznym (Baldrian-Hussein 2008: 763). Teksty Tang opisują wewnętrzne praktyki alchemiczne słowami fúyào 服藥„ zażywaj narkotyk/lekarstwo” i chángshēng 長生„długie życie, długowieczność; (taoizm) życie wieczne” (Baldrian-Hussein 1989: 170). Liu Xiyue na劉希岳988 Taixuan langranzi Jindao shi 太玄朗然子進道詩(Wiersze Mistrza Taixuan Langran w sprawie Postęp w DAO) ma najwcześniejszy moŜliwy do oznaczenia datą wzmianki o warunkach neidan i waidan (Baldrian-Hussein 1989: 174, 178, 180) . Ok. 1019 W antologii taoistycznej Yunji Qiqian pojawia się termin neidan (Baldrian-Hussein 1989: 178). Wczesne teksty, które wspominają neidan, definiują go jako synonim lub podobny do niektórych technik krążenia qi : kultywacja i transmutacja ( xiulian 修煉), oddychanie embrionalne ( taixi 胎息), cykliczny eliksir ( huandan 還丹), złoty eliksir ( jindan 金丹) , Wielki Eliksir ( dadan 大丹), wewnętrzne i zewnętrzne lekarstwa ( nei/waiyao 内外藥), wewnętrzne i zewnętrzne odpowiedniki ( nei/waixiang 内外象) oraz eliksir Yin i eliksir Yang ( yindan 陰丹i yangdan 陽丹) (Baldrian-Hussein 1989: 179-186). Opierając się na dowodach tekstowych, Farzeen Baldrian-Hussein dochodzi do wniosku, że we wczesnych tekstach neidan odnosi się do określonej techniki, a za panowania cesarza pieśni Zhenzonga (997–1022) termin ten oznacza grupę technik wyrażonych w określonym języku alchemicznym. (1989:187). W literaturze zachodniej alchemii jest czasami błędnie nazywany Neitan . Historia i rozwój_Wellcome_L0038979.jpg)
Chiński woodblock ilustracją neidan „Wykorzystanie cudowny eliksir na ding statywu”, 1615 Xingming Guizhi
性命圭旨(Wskaźniki dotyczące natury duchowej i cielesnych Life)
_Wellcome_L0038974.jpg)
Chińska drewniana ilustracja przedstawiająca neidana
„Oczyszczanie umysłu serca i ukrywanie się”, 1615 Xingming guizhi
性命圭旨(wskaźniki dotyczące natury duchowej i życia
cielesnego)
Neidan jest częścią chińskiej alchemicznej tradycji medytacyjnej, o której mówi się, że w pewnym momencie dynastii Tang została rozdzielona na wewnętrzną i zewnętrzną ( Waidan ) . The Cantong qi ( The Kinship of the Three ) jest najwcześniejszą znaną książką o teoretycznej alchemii w Chinach; został napisany przez alchemika Wei Boyanga w 142 r. n.e. Tekst ten wpłynął na powstanie Neidana, którego najwcześniejsze istniejące teksty pochodzą z pierwszej połowy VIII wieku. Autorzy kilku artykułów Neidana nazywają swoje nauki Drogą Złotego Eliksiru ( jindan zhi dao ). Większość chińskich źródeł alchemicznych znajduje się w Daozang ( Kanonie Taoistycznym ), największym zbiorze tekstów taoistycznych. Neidan dzieli znaczną część swoich pojęć i metod z klasyczną medycyną chińską, fangshi i innymi zbiorami praktyk, takimi jak medytacja i metody „odżywiania życia” ( yangsheng ). Tym, co odróżnia alchemię od tych pokrewnych tradycji, jest jej unikalny pogląd na eliksir jako materialną lub niematerialną istotę, która reprezentuje pierwotny stan istnienia i osiągnięcie tego stanu. Tradycja alchemii wewnętrznej Neidana jest praktykowana poprzez pracę z energiami, które były już obecne w ludzkim ciele, w przeciwieństwie do używania naturalnych substancji, leków lub eliksirów spoza ciała. Shangqing Szkoła daoizmu odgrywał ważną rolę w powstawaniu neidan alchemii, po użyciu Waidan głównie medytacyjnej praktyki, a tym samym przekształcając go od zewnętrznego do wewnętrznego sztuki. Trzy skarbyWewnętrzna alchemia skupia się na przemianie cielesnego sanbao „trzech skarbów”, które są podstawowymi energiami podtrzymującymi ludzkie życie:
Według XIII-wiecznej Księgi Równowagi i Harmonii :
Kiedy „trzy skarby” są utrzymywane wewnętrznie, wraz z równowagą yin i yang, możliwe jest osiągnięcie zdrowego ciała i długowieczności , które są głównymi celami wewnętrznej alchemii (Ching 1996, 395). Jing
Praktyka Neidana
Jing „esencja” odnosząca się do energii ciała fizycznego. Opierając się na idei, że śmierć była spowodowana wyczerpaniem jing , taoistyczna wewnętrzna alchemia twierdziła, że zachowanie jing pozwala osiągnąć długowieczność, jeśli nie nieśmiertelność . (Schipper 1993, 154). QiQi lub ch'i jest definiowana jako „naturalna energia wszechświata” i przejawia się we wszystkich i we wszystkim (Carroll 2008). Za pomocą wewnętrznej alchemii taoiści dążą do uzyskania pozytywnego przepływu qi przez ciało ścieżkami prowadzącymi do poszczególnych organów (Smith 1986, 201). Uważa się, że praktyki lecznicze, takie jak akupunktura , masaż , bańki i leki ziołowe , otwierają meridiany qi w całym ciele, dzięki czemu qi może swobodnie przepływać. Utrzymywanie równowagi qi i przepływu w całym ciele sprzyja zdrowiu; brak równowagi może prowadzić do choroby. ShenShen to oryginalny duch ciała. Taoiści starają się uświadomić sobie shen poprzez medytację (Smith 1986, 202). Zobacz też
Prace cytowane
Zewnętrzne linki
Source: https://pl.abcdef.wiki/wiki/Neidan
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
